Öylesine...

Bir yazı yazmak istiyorum sana.Bitsin istiyorum.Söyleyeceğim her şey söylensin.Ansızın çıkan bir vasiyet gibi.Gitmek istiyorum.Nereye diye sorma cehennemin dibine kadar yolum olsun yeter.Midemi bulandırıyor insanlar.Senden bıktım,seni özlemekten bıktım.İnsan dediğin ne yapıyorsa,ben hepsinden bıktım.
Şimdi ben kimsenin anlamadığı siyah beyaz bir film içinde, bitmeyen planlarda, gidermiş gibi yapıp: gitmiyorsam, kalmıyorsam, varmıyorsam…İçim kimsenin gelmediği partiler gibi şaşalı ve sessizken;ruhumu idama,bedenimi müebbet eziyete mahkum bırakıyorsam.İnsanlığa hediye yeni intihar planları geliştiriyorsam sırf gözlerinin yeşili azaldı diye değildir elbet. Hep aynı batma biçimleri azar azar ve sinsi.Üvey evlat,üvey sevgili,yetim kul,bitmeyen hüzün,solmayan gül,ölen kelebek ve hayata dair yeni yetme aşık mektup betimlemeleri içinde bulunan tüm simgelerle anlatamayacağım konular içinde en gizlisi benimki.
Abdest ılıklığıyla, ölüm rahatlıyla yaşayacak huzurlu ruhlar...Akşam ekmeğini bir’den fazla alan şanslı kullar.Yatağa yatıp uyumak mı mutluluk?Yoksa yataktan kalkınca uyanabilmek mi?Yazı-tura sıkıcılığında hep yazı deyip turayı görerek yaşayan,ölemeyen,deliremeyen, cesaret edemeyen benim gibi insanlar hepsi.
Bir gün gideceğim,bir gün öyle bir gideceğim ki sen bile özleyeceksin beni.O gün bugündür belki.Gittiğim yerlerde de durmayacağım, gevezeliklerime inat hiç konuşmayacağım.Ümmü Gülsüm şarkıları bırakacağım sana beddua niyetine, belki olur ya hani bir gün anlarsın diye. Çöl kokusunu içine çek sevdiğim, kürdilihicazkar çiçekler açsın gölgende.40 haraminin koynunda bi başına bırakıyorum seni.Herkesin bir ölme şekli var benimki de bu işte.