Yirmialtı yaşında hiç piyano görememenin hüznü çöker mi insana?Bugünlerde böyleyim.Kör gözlerimi kendi üzerime dikmiş halde.Sanki gecenin üçü ve ben uyuyan bir şehirde, kırmızı ışıkların içinde kendimi arıyorum.Karşıma çıkan adamın gırtlağını deşiyorum.Kendine katlanamamanın dayanılmaz burukluğu içimde.
On kıtalık bir marşın ilk mısrasını unutmuş gibi,tanrıdan sufle beklerken;ikinci mısrayı da unuttum.Belki bu yüzden spastik bir çocuğun salyasında boğmak istiyorum tanrıyı.Tüm düşüncelerin sonunda yine aynı soğuk,boğuk,susuşlar.Ölmeden evvel yazılan son yazılar bunlar,seni göremeden öleceğim için kelimeye dönüşmüş kahroluşlar.
Belki yüzün ay gibi parlak diye kör olmuştur gözlerim.Gamzen gül bahçesidir,dudağının kenarındaki tebessüme saklanmış çeşmi-cihan.İlk ben değilim ne yazık ki,okyanus gibi gölgende sedef inciler bulan.Senin olmadığın hayat nasıl olsa yalan yani aslında ölecek bile sayılmam.Nasıl kavuşabilirim ki sana.Her dakikam bunun için inan,keşke bir yolu olsa.Belki teninden akan ter'di gözlerimi açacak damla.
Sen şimdi satırlarımı okuyorsun,tanrının ilk emri gibi tebessüm dudağında.Bense üç mısralık bir şiir olmak isterdim,en sevdiğin kitabın kenarında.Bilirim istemelere hakkım yok benim.Doğuştan alışkınım ben ağlayınca zehir sunulmasına,güllerimin solmasına,umudun kaybolmasına.Sözlerin çalar yüreğimi her öğlen,atar durur gayya kuyusuna.Hadi durma.Taşla beni sevdiceğim şeytan taşlar gibi taşla.
Farketmedin sevdiceğim.Kaderimdi iki dudağının arasından çıkacak olan.Sen hiç farketmedin.Başparmağımdaki yanık bugün içtiğim kırkıncı sigaradan kalan.Niye ölmek ister hiç düşündün mü,en güzel çağında gencecik bir insan.
Yoruldum sevdiceğim.Taşıyamıyorum sensizliğin yükünü,kaderin hilesini,seni ellerde görüşümü. Hep ben oluyorum sevdiceğim.Dua edip günahkar olan,her küfüre susan,fotoğraflarda en arkada kalan...
Çok sordum gizliden gizliye devrik cümleler halinde,seslendiremesem bile.Tanrım-söyle-ben-niye?Bak şimdi gidiyorum işte,cevabını bulamadığım sorulardan sıkıldım diye.Belki tanrı acır,öldükten sonra gideceğim yer cehennem değil cüzzamlılar adasıdır.Derim dökülür ağır aksak..Tek sırdaşım bir hurma ağacıdır.
Ölüyorum,elde bir demet hüzün.Gözlerinden öpüyorum,gözlerimde yüzün.Kalmadı işte cihanda söyleyecek başka sözüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder