20090620

Antoloji

Bıkmadığım tek şey-di yazmak.Naif yaz günlerinde kendime verdiğim karne hediyesiydi. Yalnızlıktan kaçışlarımın kendime çaktırmadığım busesiydi.Ellerimin geçmeyen hevesiydi. Sararmayı becerememiş fotoğraflar gibi anılar kaldı binlerce satırdan..En kısa gündüzlerde,en uzun gecelerde.Yaşamak istediklerimi bile düşündürmedi hayat.Ben hep içimdeki kışı yazdım.
Bazen 9 yıl, her gece hiç durmadan yazdım.
Bilirim o yüzden bir dudaktan kaç benzetme çıkar.Di'li geçmiş zamanda anlatabilirim aşkın gelecek zaman hallerini.Çok da sevdim anlatmaları.Acem kökünden,pers'in sözünden,rum'i dilinden kelimeler seçtim.İçimdeki aşk'ı daha iyi yiyebilmek için.Ama yine de Karasevda'dan daha güzel bir kelime bulamadım.Yıllar geçti sevda'sı gitti de kara'sından kurtulamadım.
Yine de yaradır:Yazdığım her sevda yüklü satırda hiç sevgilim kelimesini kullanamamak. Sevdiğim kadar sevilmemekti benim aşklarımın kıssası hissesi.Kendine her gece aynı masalı anlatıp,aynı rüyaya dalmaktı.Beyaz atlı prens değildim rüyalarımda.Ben yalnızca sevilirdim ki sevilmelerin sevinciydi tüm hissetmek istediğim.
Oysa şimdi "bu ilaç artık fayda etmiyor doktor" diyen romatizmalı huysuz bir ihtiyar gibi söylenip duruyorum.Bir kaplıca gibi geliyor sıcak sözler.Çok uzak diyorum eşe-dosta. Gidemiyorum.

1 yorum:

PoLLy dedi ki...

bu ilaç aslında hiç fayda etmedi bayım... sadece sıra daha yeni ona geldi... ama dikkatli kullanın her bir bahanenizi, keza elimizde kalan son bir kaç tanesi..