20090706

1 Atlantisin Kayıp Kızı

Fotoğraflarına baktım.Uzun uzun,yalnız yalnız ve özler gibi baktım.Sen hep gülüyordun,bir sırrı saklamak için en bilinen yöntemdi bu.İnsanlardan kaçmak için meşru yollar kullanıyordun.Belki de insanları ne çok sevdiğini bilen tek kişi bendim.Bu haksızlığa isyan etmek istedim.Oysa sen gülüyordun.Haksızlıkları ödül sayıcak kadar iyi biliyordun.Sana gel demek isterdim.Gemileri karadan yürütüp gel.Oysa tek diyebilceğim git buradan.Bir atlantis gemisine atla ve git.Promethusa selam söle.Dur...saçından bi tel ver bana öyle git.Suskunluğuna taptığım tek kadın sensin.Susarak en çok konuştuğum kadın sensin.Bilirim o susmalarda kırmızı gözyaşları döktüğünü,bütün gün gözyaşlarını saymamak için yaşar gibi öldüğünü. Yinede bu kadar uzak olmak işime gelmiyor.Kuytu bir meyhanede içmeliydik senle.Cümlelerimizi seviştirmeliydik.Öksüz çocuklar büyütmeliydik verandamızda.Şarkılar söyleyebilmeliydik ağlarken ve ağlayışlarımıza gülmeliydik.Yine de orda bi yerde olduğunu bilmek mutlu ediyor beni.Bil seninle ilgili sadece bu gerçekle mutlu olduğumu bil ve bekle kelimeleri senin için işleyişimi...

1 yorum:

ÖzgenAydos dedi ki...

Şimdi ağlıyorum.usul usul. ağlarken bile ses çıkarırım diye korkuyorum.uyanır birileri.Evimi özledim.kendi acımla baş başa kalmayı ve kendi yanıklarımı annemin öpmesini özledim. canım acıyor.bir kez daha kırıldım ve nedense bunun son olmayacağını biliyorum. ama sanırım ki yazmayacağım artık.öyle işte.