kader

Korkuyor muyum?Yarın başka bir adam olursam diye.Bir gün korkmayacağımı bildiğim için belki de.Yaklaşıyorum adım adım,gece gece,git gide..Sınırı bir defa geçen için artık sınır yoksa ve bazıları keşke hırslı olmadığım için kendilerini şanslı saymaları gerektiğini anlasa.Aşıksın ya hani öldüm der ölmezsin,bitti dersin bitmez,kırk orospu bedende kırklansan çıkmaz...ya hayat için geçerliyse hepsi de.
Gece büyür üvey çocuklar ve dövmelerini kendileri yapar.Aç uyanır,açlıktan uyuyamazlar.Vasati kırk hayal kırılmıştır içlerinde ve neden olmaması gerektiğini asla anlamazlar.Parmakları dokunmuştur siyaha sırf meraktan,ve acemilik gelir ardından ovdukça ellerini siyaha boyanır,gelecekteki günleri.Su gibi gözlerle biri gelir sonra,sonunda geldi demişken temizlenme vakti,katrana bulanır da anlamaz neden temizlenemediğini.
Geceler geçer ve aç...Acıdan tıkabasa oysa,anlamak istemez başlaması gerektiğini ve gündüzler biner omzuna. Önce yine acemice fakat ustalaşır güneş üstüne bindikçe...Donmuş ve aç,et için azgın duyguya vasat. Gece için ağır gündüze pusat.Bin göz dökmüş derisi,bahara süzülen yılan gibi.Öyle bir açlık ki yedi mevsim yese doymaz sanki.Farkındasız artık bahar hangisi ya da ne olursa kış,umarsız artık kırılacak kalbi kalmadığından yazık.Umutsuz, umutsuzluğundan umut çıkartacak kadar ve kör..Kimdi görmedi,neydi hatırlamaz,düştü uyandı, düşen bir çığ gibi.Gece büyüttü üvey çocuğu, sis'ti ortalık ve duran herşeye yazık artık.