Her şafak siyah beyaz olur dünya belki bunca sevmemin sebebi budur şafakları.Ya sen?Her şafağı uyuyarak geçirmen sevişmelerinin hafifliği mi?Cevabını alamayacağın soruları sorma deme bana.Benim kara trenim sorularla yüklü.Her şafakta seni düşünürüm ben,kalbim aptallığa övgü.Varoş sokaklarını andırışı da bu yüzden belki.Her duvarında alayına isyan yazar ama sadece sessizlik konuşur.
Şimdi ben kanser kokan bir hastanenin en azarlanmış köşesinde yaşamak için dualar eden kel çocuğunun yerinde olsam bu kendime bir iyilik olur muydu sence?Sanırım olmazdı,gözlerin hangi kanserden daha kötü ki sevdiceğim.Ben burada tecrit ben burada kanserden daha kanser. Böğrümde saplı bir hançer sapı kahkaha çeliği keder.O kanserli çocuk kadar üzülmezsin bana ama oysa belki hani bir ihtimal ben o çocuktan daha çok istiyorumdur yaşamayı.
Umurunda olsam inan ben ölürdüm oysa arsenikli gözlerinle sen öldürdün sonra yavaşça gömdün.Kılınmadı namazım, ulu olduğu iddia edilen camide ve bu yüzden belki toprak nemli,mefta geveze.
2 yorum:
hiçbirşey değilde,sen sabah namazında bile onu düşünürken onun rüyasında başka birisini görmesi yok mu? bu bir insan için fazla bence, insani bir durum değil, derhal aldırılmalı şu kalp, ötenazi yasal olsun veyahut...
arka sıralardan birisi işte...
usuma ciddi bir çentik attın...artık ne yana baksam bir mezar göreceğim...
küçük kazmışlar mezarımı ben ise büyümekteyim...
Yorum Gönder