Acz

Korkuyorum aşka düşmekten,başkası için yaşamak yine.Bir başkası için nefes almak.Yavaş yavaş anlıyorum oysa.Aslında ben hep, seni sevmişim.
Hayaller kuruyorum bu ara.Sen olsan, ben olsam mesela;dünyanın ucundaki evin verandasında.Akşam güneşinde saçlarını tarasa rüzgar.Boş şarap şişeleri de katılsa, gölgelerimizin dansına. Sonbaharda olsak ama yapraklar hiç solmasa.
Şimdi sen üç duvar bir boşluk arasında,çoğunlukla çalışır,bazen güler,kelimeleri dizer,şarkılardan geçer,bir kez de beni düşünürken…Buralarda,senden uzaklarda,taş binalar arasında ben…Nabzım dakikada yüzkere sen diye atıyor,otuzüçlük kehribar tespih adını hatmetmek için uğraşıyor,ben sana mahkum ama bir var bir yokum.Şahdamarıma adını yazmış,ama hiç söylememiş Tanrım...
Oysa,
….İçim bi iç denizdi benim.Makedon dağlarından ırmaklar dökülmezdi.Mutlak değeri terk edilmek olan bölünemeyen bir sayıydım ben. Nerden bilirdim….
Bak yazamıyorum;
yine,
yine,
yine…
Diyeceğim şuydu;

Elinin üstüne elimi koydum.
Maksat,cennet olsun.