...

Bir çeşit pinokyoyum ben.Seni sevdiğimi söyledikçe içimdeki bıçak uzuyor.Belki bunu bildiğin için bu kadar ısrar ediyorsun.Söyle diyorsun, durmadan söyle.Söyletmeye devam et sevdiceğim ki hakettiğim ölüm kendi kanımda boğulmaktır.Cinayetine görgü şahidi olurlar mı bilmem ama,Kasımpatıları yakıştıramadım sana,papatyaları,gülleri...iyiniyetlerimi alıp geldim yanına. Çöl gibi karşıladı gözlerin beni,gereksiz bir ölüm gibi.Bana beni sevemeyeceğini hatırlatır gibi... 
Ağlıyorum,ağladığımı söylemekten utanmadan.Pinokyo öldü sevdiceğim zengin bir evin şöminesine gömüldü.