20090401

Hiçkimseye mektuplar

Mezarlık kulübesi gibi bir odanın içinde, akciğer kanseri olmak için uğraşarak nefes almanın adıysa eğer yaşamak;çok güzel yaşıyorum.Şarkılar seni söylüyor ben susmak zorundayım.Rakı bile yasak,acını yaşarken bilincini kaybetme diyor tanrı.Zaman dediğin geçmiyor.Hep aynı günü yaşayarak da tükenmiyor ki ömür.
Eskiden kaderimin kötü olduğunu düşünürdüm oysa şimdi bir kader yazıldığından bile şüpheliyim.Koca bir kördüğüm sanki çözsem çözülmez,çözülse anlamı kalmadı.Keşke biri çekip vursa,oysa her gelen ruhumu çizip gidiyor.Kağıt kesiği gibi ince ince dilimleniyorum,gırtlağımın deşilmesi ne büyük saadet olurdu.
Delikli demir çıktı mertlik bozuldu derler oysa aşk çıktı öldürmelerin şekli bozuldu.Herkes vuslatını maşukuyla karşılamayı beklerken azraili bekleyen sadece benim galiba.Çağırınca gelmez ki allahınbelası.Bazen çok saçma geliyor,herşeyi yaratanın beni sadece ateşle korkutması.
Yıllar evvel bir şarkı öğrenmiştim.Eğlenceli bir şey,mutlu bir günde ıslıkla söyleyebilmek için.Bugün şarkıyı unuttuğumu farkettim,üstelik hiç söyleyememiştim.Söyleyemediğim çok şey var.Anlatamadığımı görünce vazgeçtim söyleme huyumdan.Kağıtlara yazdım söyleyemediklerimi.Silinen,ıslanan,yakılan kağıtlarda tek tek yazılı lanetlenen anlar.
Sadece bir kez,hem güneşli hem rüzgarlı bir günde, bir ağaç arkasından gizlice görmek istiyorum onu.Birisiyle konuşurken,saçları rüzgarda uçuşurken...Son bir kez ama biliyorum olmaz.Benim dualarım,tanrıya gitmemek üzere mühürlü.
Tüm bozuluşların benimle olması,ürkütüyor beni.Halbuki hiçbirşeyden ürkmemem gerek artık.Söyleyecek sözüm bile kalmadı artık.Yazık.

1 yorum:

ce dedi ki...

üzülüyorum sana