Benim ölmem gerek.

Zekat verecek imanım yoktu.Umutlarımı aldı tanrı...

Bugün mayısın bilmem kaçı,saat 23.09,hava yağmurlu,odamdayım ve sana aşığım.İçtiğim sigaranın tadı yok gibi.Zaman geçmiyor,akrep-yelkovan grevde sanki.Dakikalar gözlerine demir atmış, saniyeler sensizlikte çakılı.Neyi beklediğimi bilmeden bekliyorum.Sevdiğim yazıyorum kağıda,bazı harfleri silip sevgilim yapıyorum.52'den fal bakıyorum,yazı-tura atıyorum.Birazcık umudum var cebimde.Kimden borç aldın dersen hiç bilmiyorum.Aslında ben, çok korkuyorum.

Şehrin meydanında kalakalmış bir saat kulesiydim ben,kimsenin bakmaya ihtiyaç duymadığı. Yıksalar beni,taşlarımdan süs havuzu yapsalar derken.Ciğerimin ak'ında nikotin,kara'sında anason koleksiyonu yaparken..Sen yar oldun,yüreğimin ortasına kondun.Şimdi tüm kelimelerim intihara koşuyor.Yardan yare atlıyor,şen kahkalar atıyor ve ben mani olamıyorum.Uğraşmıyorum bile emin ol, ve kızma bana.Sözlerin yağmur olmuş, gözlerin toprak kokuyor.Seni sevmeme ihtimali kainattan kayboluyor.
Nasıl sevmem seni sevdiceğim.Bakışların yedi iklim saklıyor,dudağın cennete anahtar.Terin ab-ı hayat,miski amberdir koku diye teninden yayılan.Sen değil misin ellerinin olduğu yerde bir buket zambak bulunan.İnan sevdiceğim;koynunu seçerdim yuva diye,sahipsiz bir yusufcuk kuşu olsam.

Sen ne zaman sokağa çıksan,güneş utancından bulutların ardına saklanıyor.Yürüyorsun,geçtiğin yollara altından bir taç takarak yürüyorsun.Herkes seni görebildiği için mutlu.Bilmiyor onlar: baksalar gölgene, bakabilseler çoktan görecekler bir çift kanat taşıyorsun.Günlerce anlatabilirim seni,bir gül dibine çöküp ona sultanını anlatır gibi.Ama sana anlatamam.Ne zaman seni görsem bir şehadet kopuyor içimde, dilim lal,yüreğim har kalıyorum öylece.Aşkının ateşiyle ruhumu yakıyorum.Ruhum bu cehennemde mutlu. 

Ah bir de yarının korkusu olmasa içimde.Korktuğumu bilmezsin sen sevdiceğim.Ama ben hayatı biliyorum.Kaderimde yalnızca bir gün mutlu olacağım yazıyor.Öleceğim gün'le harcıyorum bu hakkımı ne yazık.Biliyorum seni sevmek allahın üvey kulunun haddi değildi.Senin bana sarılma ihtimalinin olmadığı hayatta işim olmamalı belki.Ama umut dünyası işte.Belki bir gün ikimizde aynı denize bakarız, birbirimizden habersiz aynı yollardan işe gideriz diye.Yaşıyorum işte.Ne kadar daha yaşama gücü bulabilirim ki.Ben bu hikayenin sonunu biliyorum ama O kadar güzelsin ki seni sevdiğim için kendime suç bulamıyorum.Boşver.Kış bitti,yaz geldi.Çiçek açmaya fırsat bulamadı badem ağacı.