20090625

İşkence

Kızıldır belki ayvalar,narlar sarı.Olamaz mı sevdiceğim.Neden öldürmek için melek yaratmış da tanrı,oldurmak işini kendisine bırakmış.Bunlar dert değil de keşke yaşatmak için de birşeyler yapsaymış. Oysa intiharlar seçiyoruz kendimize; vazgeçerek, bırakarak, umursamayarak. Ölüyoruz bişekilde. Tanrı bile yaşadığımızı sanırken. Mor portakallar soyuyoruz,yanlış sevdalar seçiyoruz,lunaparklar açıyor,alkol duvarını geçiyoruz.O kadar açız ki,sadece taze ruhlar yiyerek doyabiliyoruz.Gözyaşları içiyoruz ve her seferinde daha aç,daha susamış olarak kalkıyoruz masamızdan.
İşte bunların ardından "Hayat berbat ama..." diye başlayan bir cümle kurduysam ama'dan sonrasını seni düşünerek kurmuştum.Aslında biliyordum.'Ama' inanmak istiyordum,nedenini sorma işte.

Nerden bilirdim küçükken izlediğim türk filmlerinin güldüğüm replikleri,yıllar sonra ruhumu soyacaktı."Aptalllığımdan değil,çaresizliğimden..."Bir gün huzurlu nefes alıcaktım.Zalimce sözlerden kaptığım bir astımdı belki benimki.Senin dudaklarından daha önce hiç duymadığım sözler çıkacaktı ve ben iyi olacaktım.
Oysa nevi şahsına münhasır alışkanlıklarım vardı benim.Nerde çaresiz bir hastalık görsem,gidip muhakkak kapıyordum.Sen bana acımıyorsan,şu çaresizliğime acımıyorsan.Ben kendime acır mıyım sanıyordun?Acıdan korkan, tanrı gibi olsun sevdiğim.Sen gözlerini kapatmayı seçtiysen eğer, ruhumu mengeneye almak küçük bir ayrıntı sadece.Sen gözyaşlarıma susadıktan sonra,ben dünyadaki son çocuk susana kadar ağlarım.

Otuzyedinci sigaram,ne yazıkki ikinci ve sonuncu kadehim.Ve hala susmuyor yüreğimdeki isyan. Gıyabında yargılıyorum talihimi.Hayattan kaçıyorum ve kaçarken kullandığım araç maalesef ki kelimeler. Bir yanım "vurun ulan vurun ben kolay ölmem" diyor diğer yanım ölmüş kadar susmuş.Oysa çok istedim hani en kallavisinden 'yaşamayı'.
Oysa yaşamak belki daha doğarken suçtu.Her soruya kendim cevap vermek zorunda kalınca,vazgeçtim ellerimi semaya uzatmaktan.Gözyaşlarıyla alınan abdestin yoktu kabulu,açtım ellerimi bir gece dua edecek sandı melekler avuçlarım kan doluydu,bilmediler.

Senin beni sevmeni de çok istedim.Hiç de huyum değilken...Bende sevecek bir şey bulmamandır belki zoruma giden.Yargısız infazlara alışkın olmak yetmiyor, suçsuz yere başını giyotine uzatmaya.Ama elden bişey gelmiyor.Yine de son sözümdür bilesin."Katiline aşıktı maktul"
Korkuyorum.Bir gün aniden taş kesilmekten.Tanrıya güçlü diye secde etmekten.Birinin ölümünü gülerek izlemekten,insanların gözyaşlarına susamaktan, kana kana içmekten korkuyorum. Birgün bu olacak biliyorum ve belki de asıl korkutan bu gerçeği bilmek.Senin hafızanda kalmayacak; bikeresinde benim seni akıllı gibi sevmiş olmam.Sağ omzumdaki melek istifa edeli çok oldu.Ben de bu gerçeği unutursam,kim hatırlayacak sevdiğim?

3 yorum:

PoLLy dedi ki...

katiline aşık olmasaydı, tırnak makasıyla işlenen bir cinayette adı "maktul" olarak geçmezdi zaten...

semmy dedi ki...

hmmm... kenan kalecikli vardı bilir misin? daha evvel söyledim mi sana bilmiyorum mamafih onun tadı olmaya başladı senin bu bölümünde...
hayırlara vesile olsun...

Godsyndrome dedi ki...

polly:yazarken dahaa çok düşünmeliyim haklısın:)

semmy:Daha evvel söylememiştin, baktım internetten:) teşekkür ederim:)