Dört Mevsim

Senin teninde güneş dolaşıyor -yani sanırım-Benim yüreğim kış.


Başladık madem sonbahar olsun ayrıkalışımız.Neyi ilkbahara benzetebilirim ki?Sanırım olsa olsa hasret olur,o da ancak içinde vuslatın bir parçası varsa.Oysa benim vuslatım bile yalancı.Ne zaman kavuştuk ki adına vuslat denilen bir tekrarı olsun kavuşmamızın.Üzülmüyorum. Yüreğime astığım en değerli tablosun sen.Sana göre kırmızı, bana göre siyah.Başka birine anlatsam beyaz diyeceği bir resim.Belki de ben renk körüyümdür.Yine de imkansızların bile değiştirmesi imkansız olan bir gerçek.Azraille gözgöze gelene kadar;dünya,sen ve diğerleri olarak sınıflandırılacak.
Artık manası bile yok belki.İntihar etti tanrı,suç vicdanımın üstüne kaldı.Ben vicdanımı öldürdüm.Dilsizliğin beni bitirdi.Zincirleme aşk cinayetleri işledik.Polislerden habersiz. Erdemlerimiz bile yargılayamadı bizi, hiç bir erdeme sahip olamadığımız gerçeği bile içimizde en ufak bir his yaratmadı halbuki.Biz artık insan bile sayılmazdık sanırım.En güzeli de tüm bunların kendimiz dahil,hiçkimsenin umrunda olmamasıydı.
Ne yaparsan yap olmuyor bazen diye şarkılar söylüyordum ben.Hazır tanrının makamı boşalmışken hiç sırası değildi belki bunun.Galiba tam tersini yapıp insan makamına ulaşmaya çalışıyordum.Görevden azledildiğimi bile bile hem de...
İzlediğim filmlerde 'ölüleri göm yoksa kokmaya başlar' diyordu esasoğlanlar.Oysa komada olduğum için belki ,kimsenin defin işleriyle uğraşamıyordum.Kendi cesedimin üstüne toprak atamayacak olma gerçeğine katlanamadığım için komadaydım zaten.İşin garip yanı şimdi:Ne ölüleri gömmek,ne komadan çıkmak,ne de seninle mor parantezli rüyalarda dolaşmak istiyorum.
Şeytan bile ayartmak istemiyor beni,ben onun başlamadan biten savaşında taraf değilim artık. Artık ne sen,ne gelecek olanlar,huş ağaçları ya da gayya kuyuları/türlü türlü işte; her iki tarafın isim-şehir eşyaları...hiçbir şey harekete geçiremiyor beni.
Kurduğu bir ülkenin başkent yaptığı şehrin,tam orta yerinde hiç kimsenin kafasını kaldırıp bakmadığı kadar unuttuğu bir önderin heykeli gibi, yalnızım.
Yine de gece vakti seni düşünmek güzel.İsmi mesut göbekadı bahtiyar olan adamın şarkılarıyla birlikte;Senin ışıltılı ağacının benimgibilerin kanıyla sulanması gerektiğini bilecek kadar dinginim. Bazen canım yanıyor doğru.Onlara doğru attığım her adımda,iki adım geriye gidiyor sevdiklerim. Sen yapmazsın sanmıştım.
Aldanmışım.Sorun değil Kuranımın elifi.Hiç sorun değil.Her gün uğruna öleceğim insanların çatal yüzlerini görürken;Senin beni yok bilmen...İnan mühim değil.