Zeh-ra

Kalk Mehmet,kalk da bir daha fethet.Orospu oldu senin şehrin ve namusunu temizlemek bana kalmamalı.Hicri binüçyüzaltmışyediydi yıl,mevsim yaz,vakit akşam üstüydü.Ben marmaranın ortasından geçiyordum,bir kıtadan bir kıtaya bir asırlık hüzünle geçiyordum,boğaz hançer olmuş boğazımı deşiyordu.Dudaklarımda kısa Maltepe. Maltepe bile kaybetmek gibi tütüyordu.Bu şehrin bir göz odasında benim sevdiğim namussuzca terliyordu.Ben daha kendi namusumu temizleyemiyordum.Kalk Mehmet,kalk da ikimizin yerine fethet.


Sevdiğinin saçı sarı diye güneşe benzetenler var ya,nasıl kıskanıyorum bir bilsen.İbrahimi yakan ateşin sarısını almış senin saçların.Ve her masalda ateşler suya dönüşmüyor maalesef. Ama bir gerçek var ki, hala kimse senin gibi öpmüyor. Bıktım süslü sözlerden,kendimden, senden…Öğrensem her dili tek tek,edilebilecek tüm duaları etsem.Kabeyi tavaf etsem yüzbin defa,gitsem vaftiz olsam Ayasofya’da,ister Süryani,ister Mecusi…Hiçbir tanrı seni bana vermiyor.Oysa gözlerinin tövbesi yok.Gözlerine bakmak bile şirk kokuyor.Geçer dediler sevgilim.Her gören,her bilen,her duyan geçer dedi.Dörtbinüçyüzseksenüçgün oldu sevgilim. Niye geçmiyor?

Neler dedim sana bir bilsen, ağız dolusu sövdüm.Gece beş para etmeyen ciğerin,şafakta paha biçilmez zümrüt oldu.Kız kulesi gibi sevdam.Ben Bizans gibi yıkılırım,o dimdik ayakta.Ben senden nefret bile edemedim.Belki bu yüzdendir,bir ömür lanetlenişim.Yıllar geçti,her sabah aklıma gelen ilk şey yine,gözlerin.Ki senin gözlerin Prusya bakar.Sen doğduğundan beri tüm bülbüller bu dünyaya lacivert bakar.Ben seni gördüğümden beri,kimse kimseyi yeterince sevemez mesela,içimi semerkantın gözyaşı yıkar.Yine de yetmedi, yetiremedim.Ben hep kendimden nefret ettim sevgilim;seni hala,sevebildiğim için.Sensiz uyuyorum,sensiz uyanıyorum.Yarın mezartaşıma bakacak biri, iki sayıyı çıkartacak birbirinden,seksen yıl yaşadı diyecek.Ben hiç yaşamadım,o hiç bilmeyecek.

Yaratılıştan yok oluşa,hiçbir manası olmadı hayatımın.Arada seni sevdim,hepsi bu.Gül yüzlü,bir ısırgandın sen.Yüreğim yandı ses edemedim.Ne olacaksa olsun parantezinde, sevdası yüzülmüş bir hayat.İkimiz de aynı Tanrıya dua ettik.Sana Muhammed’e bakar gibi baktı,oysa ben hep fakir bir firavun gibi kalakaldım.Yine de her gün,dört kadehin üçü sana, birini kendim için içiyorum.Boşa harcanmış,acınası bir hayata…