Paramparça

Bir çift göz görsem.Bir çift gözde kendimi görsem.Budanmadan.Sevilmeyen yanlarım ayıklanmadan.Vitaminim kabuğumda olsa.Nasır tutmuş kalbimin tortusu gibi.Bir dakikalığına sevilsem.Bir kalpte yalnızca bir dakika yer etsem.Yekpare.Sözlerimden ötesi de olsa, sevmenin kdv'si gibi değil.Belki sadece iş olsun diye.Var mı öyle sevmek.Herhangi bi sevmek var mı? Yok.Benim kalbim lego değil ki,başka bir kalbin eksik yerlerini doldursun.Keşke inanabilsem. Herhangi bişeye, tanrıya ya da sevgiye.Bu beni seviyor diyemezsen, asla ama asla hiç kimseye hiç bi şartta güvenemezsen.Cennet yoksa.Ne için yaşar insan?Bir gün gelecek sadece bir yüz olacağım ve sesim hayalet ıslığı.Kimsenin kocası,kimsenin sevgilisi,kimsenin dayısı ya da kimsenin dostu olmadan.Yekpare.Korkmuyorum da üzülüyor insan.Neye yarar ki hayat,başkaları olmadan.Kendimi kandırabilmeyi isterdim.Denedim de; sevdiğime kandım,orda da kaldım.Sevilmek yalanına kanamadım bir türlü.Son trenin bile ıskartaya çıktığı bir istasyon gibi,bekliyorum.Sorsan yaşıyorum.Kelimeler buluyorum,hiç kimseye mektuplar yazmak için. Kendi kozasında kendi salgısıyla kendini asan bir ipekböceği gibi ölebilsem keşke.İşe yaramayan herşey sona kavuşuyor.Çürük meyveler çöpe gidiyor mesela.Biraların bile depozitosu var.Benim leşim o kadar bile etmez.Yaşıyorum.Ama parça parça.Kimsenin görmediği uçurtmalar peşinde koşuyor bir yanım.bir yanım atlı karıncada gazisi,ama işte kime sorsam yok bi çaresi.
Her tanıştığım yüz tahlil sonucu gibi,ben yaşamak istiyorum da bu ilik örneği de tedaviye yanıt vermiyor.