20091124

Usturalı aşklar senfonisi

Artık tüm yollar çok uzun.Kızılay üç gün sürüyor mesela,git git bitmiyor.Sen bu şehirden gideli,adı kadar karardı bu şehir.

Yürürken yanımdan geçme ihtimalin üzerine, bi hayat kurulabilir mi acaba?
Ya da,
Sen hayatta olduğun sürece, her şekilde yaşanabilir mi?

Berber koltuğunda, karşımdaki siluetle sukutu hayale dalmışken farkettim; hiç halim yoktu. Gülmeye,güldürmeye,umut etmeye... Berberin, taksirle adam öldürmekten hapse düşmesini bile umursamadım traş olurken ama: Ne zaman ölmek istesem, kör çıkıyor her ustura.Ve kesildikçe daha gür çıkan her sakal,daha çaresiz bir adamın yüzünde yer bulmuş oluyor.Günlerle birlikte azalıyor,benim içimdeki “acaba”lar.Hiç yokmuşum gibi hissediyorum sevgilim.Sanki tarihi roma hamamının içinde, bekçiyi kafalayıp hiç kanyak içmedim.Hiç bi kitabı okumadım,tek bir satırı çizmedim.Ben hiç olmadım.

Bişeyler değişiyor,değiştikçe bozuluyor.Bozulanlar düzelmiyor.Süs olsun diye evin bi köşesine konulan radyolar gibi,süs olsun diye bünyede tutulan;sosyal ortamlarda insan sayılmak için kurallı cümleler halinde umursuz yüzlere kusulan umutlar taşıyorum.Çoğu bi işe yaramıyor.

Nereye gitsem.Orada olmaması gereken adam gibi hissediyorum kendimi.Yanlış yollarda,yanlış yerlerde,yanlış yüzlerde ikamet ederek harcıyorum sensiz zamanları.Kırk yıllık bir dükkanın köşesine asılmış,çerçevesi kalmamış,yazıları sararmış bir öğüt gibi aklımdasın.
Ne oldum değil ne olcağım demeli insan.
Aşık oldum demiyorum o yüzden -sen parantezinde- aşık kalıyorum.

1 yorum:

Aşk ve Zehir dedi ki...

''Aşık oldum demiyorum o yüzden -sen parantezinde- aşık kalıyorum''

bu cümleye saygı ile eğiliyorum..

ve ekliyorum:

kesmeli şah damarında aşk illetini, akıtmalı pis kanı ve kapanmalı zaman ilacı ile.. sonra gelmeli ve demeli işte buradayım, hazır mısın? beni yeniden sever misin?