20111110

LÂL

Dul kalan kadının;ekmek almaya kalksa,
hep fakir kalacağını sanması gibi.
fakir kalmayı orospuluğa bahane sayması gibi,
Vazgeçmiş bazen,
Kapı önünde büzüşmüş kalmış köpek yavrusunu ayağınla iter gibi,
Dayaktan bıkıp bıçak savurmak gibi,
Anlamsızca bazen,
Yarım limonla bi şişe rakıyı devirirsin ya hani,
Son dublede limonu,yarin dudakları sanır gibi.
Aldanmış gibi bazen.
Bi gece,
bütün bi ömürden zor bazen.
Allah mı?Tapmıyorum.
Yar mı?Sevmiyorum.
Özlenmek mi?İstemiyorum.
Sevilmek mi?Umarsamıyorum.
Der gibi bazen.
Gelmesinler artık,siktirolsun gitsinler.
Bilmesinler artık,meraktan ölsünler.
Düşünmesinler artık,yakamdan düşsünler.
Ölümü buyur eder gibi bazen,
Gözler göremez,
günler aylara kavuşur,Aylar yıllara
gördüğünü seçemez.
Yumulur bazen parmaklar yumruk olur,
tek tek kırılır artık dokunmak istemez.
Dilinden düşmüyor diye adı,
dilin düşer bazen
kulak kendi sesini bile buyur etmez.
Gereksiz gibi bazen.
Kapılar açık bırakılır,hiç bi derdin hatrı kalmasın,
diken batmasın eline iyice sık bırak saplansın.
Gözükara bazen,mecburiyetten.

Ne de olsa hiç bi dert,
benim o acıyı çekmek istiyor olmamdan daha kötü
olamaz ki zaten.

Hiç yorum yok: