odayı deniz kokutacak kadar maviydi gözleri,
kimsenin gözünün içine bakmayacak kadar da ustaydı acılarına pansuman yapmakta.Sorsan sebebi çoktu bu yüzden belki sebep aramıyordu insan... yavşak bi haz; beni, benden önce, benden sonra tüm erkekleri kapı dışarı ediyordu erdem rüyasından.
kimsenin gözünün içine bakmayacak kadar da ustaydı acılarına pansuman yapmakta.Sorsan sebebi çoktu bu yüzden belki sebep aramıyordu insan... yavşak bi haz; beni, benden önce, benden sonra tüm erkekleri kapı dışarı ediyordu erdem rüyasından.
En çok ellerini sevmiştim ben -ki avuçlarını havaya kaldırsa kuşlar gelip yuva yapardı güzelliğinden, göçmen kuşlara el açmanın hüznünü zoraki gülümsemelere gömdüğünden... söyleyemedim.
Keşke diyebilseydim: ellerini kesme,kasıklarını kesme,dilim dilim kesilmişsin zaten; bari sen kendine, etme! Vereceği cevaptan korktum belki, belki hiç cevap vermemesinden.
Sarhoştuk,unutmamız gereken acılarımız vardı,nefret ediyorduk kendimizden,ve aşık değildik birbirimize
vesaire vesaire...
Ha bizi bıraksalar ben avuçlarını sarar,masal anlatırdım ona
ölmüş babası gibi.
kumrular sokağının başındaki çiçekçilere niye küstüğümü anlatırdım.Gece onikiyi bir geçe yeniden aynı günün yaşanmayacağı hayatlar anlatırdım.
Bırakmazlardı bizi.
Biz hayat tabağında kalmış artıklardık.Kimsenin iştahı kalmamıştı,biran önce çöpe atılmalıydık.Sıfatımızdan mütevellit yeminlerimiz vardı kendimizce; böyle olmayacaktı Artık!
Ama olmazdı işte.
Yine de güzeldi onun için gece.
Yatakta çok iyiydim.
Bir erkek,aşık olmadığı bi kadınla yattığında hayatındaki her yenilgiyi becermeye kalkar.Sadece o yüzden iyiliğim,güzelliğim...
diyemedim.
diyemedim.
Başkalarının hayallerinden acılar yapıyordum kendime.Yetmeyeceğini bile bile
bi kez nefret etmişsen kendinden hastane,nezarethane hatta mezarlık bile nafile.
bi kez nefret etmişsen kendinden hastane,nezarethane hatta mezarlık bile nafile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder