iltifatmatbaasi

Uzaklardan bu kadar severken yakın olmamız mucize olurdu zaten!
-ki mucize dediğin gariban avuntusudur.
hoş, ben de bir zamanlar beklemiş bulundum geçmeyenler durağında pekçe mucizeler.
duvarlarla konuşup, duvarlarla konuştuğuma yanarken şimdi duvarlar bana konuşur oldu.
ve insanlar sordu:
-sen ne zaman bu kadar duygusuz oldun.
hep olduktan sorarlar zaten, hep öldükten sonra söylerler.
sorun senin bişey hissetmemende değildir aslında,insanlardan habersiz insanlardan izinsiz hiçbişey yapmamalısın.Cezan tecrit olur, kendi beyninle başbaşa yani, allah muhafaza hani katillere verilen cezalardan hani kimseyi öldürmeden daha, hani elinde papatya şarkı söylemek isteyen bi insan hiç olmamışsın gibi.
Alıştım.Alışmak zorundaydım.
Eskiden her acının acısını kendimden çıkartırdım. Yapmadığım kalmadı kendime. Benden çıkacak bir acı da kalmadı.
Şimdi gıpta ediyorum bekleyenlere.Bekliyorlar onlara gelecek bişeyler bekliyorlar. Ben bi vakit bi çift göze daldım sonra bi baktım herşey benden fersah fersah uzakta.Sonra çok koştum ben, yetmedi.Gözden kayboldu herşey.Ben bekleyenlerden değil yetişemeyenlerden oldum.
sevgilim
ben yüreğime aldandım.
seni öyle koşulsuz sevdi ki,
benden daha iyi bildiği bişey var sandım.
yanıldım.
sevgilim
ben Allah'a senden beri inandım.
ama şimdi,
bu yüreği benle beraber Allah da görüyorsa,
görüp de susuyorsa
benim incilerim,domuzlar önüne dökülüyorsa.
beni lal olmakla suçlama,
beni taş olmakla suçlama,
beni hiçbişey yapmamakla suçlama,
olduğum herşey rabbimden mirastır.