Sensiz bir hayat kuruyorum kendime.Her gün yeniden kuruyorum.Oluşlar ve bozuluşlar. Günün sonunda yine sen denilen hayalete sessizce sokuluşlar…
Sabah şarkılarını özledim,kelimeleri yutuşunu,rujunu banyoda unutuşunu…Tc kimlik no mu hiç ezberleyemedim belki ama soluklarının temposu aklımda.Bugün yine haber var saydım senden.
Yine kanımdaki serbest radikal oranı arttı.İntihara meyilli saplantılı aşkının yüreğine bir diken daha battı.En çok da sen yaşadığın için istiyorum ölmeyi.Olmadığın bir yer istiyorum.Sensizlikten ölüp,sensizliğe gömülmek geçiyor içimden.Zavallı ben.Artık saçmalayamıyorum bile.
1 yorum:
"zavallı ben; artık saçmalayamıyorum bile..."sanki saçmalasam birşey farkedecekmiş gibi...artık rüyamda bile konuşmuyoruz seninle.. rüyalarda bile kavuşamadıktan sonra, bu hayat formunda, "doldurulması zorunlu alanlar"ı hemen geçmek istiyorum artık; kenan imirzalıoğlu gibi "içinde olmadığın bir tek hayalim yokken, sen hangi hayalin peşindesin?" diyemesem de, olsun...canın sağolsun...
Yorum Gönder