20110620

Vesselam

Sence neden, kimsenin öldüğüne inanamıyorum?
Annem ne zaman dayın aradı dese, hangi dayım diye soruyorum.Oysa sadece iki dayım vardı.Birisi son bıraktığımda hastanedeydi.Her yerinden kan akıyordu.Mavi kareli gömleğime bile bulaşmıştı o kan, oysa metrelerce uzaktaydım ona... Dayım için öldü dediler sonra ama ben İkiden biri çıkaramayan adam olarak kalakaldım.Ve ne zaman dayın aradı dese annem: dalgın gözlerle hangi dayım diyeceğim.
Sadece insanlar değil sorular da ölüyor aslında ve ben onların da öldüğünü kabullenemiyorum. Yani şimdi bitti mi? Diye bir soru var mesela ömrümün sonuna kadar sana senden habersiz soracakmışım gibi geliyor. Artık beni sevmiyor musun? Bensiz bir hayata razısın yani öyle mi? gibi sorular da cabası. Neyse ki sen duymayacaksın hiçbirini.

Biliyor musun, çok önemli işlerim yok benim ve hiç olmadı. Kimselerin hayatını kurtarmadım ya da bu tarz şeyler işte.Sadece bu kadar da değil, ne bir tablo yapmışlığım var ne bir heykel... Bunlar nerden çıktı şimdi dersen;  Kalan hayatım da böyle olacak bil diye söylüyorum.Bir gün, bi kaç on yıl sonra mesela dudaklarımda sigara sehbayı tamir ederken aklıma geleceksin.Ve kaldırıp atacağım o sehbayı muhtemelen.Ara sıra düşünüyorum. Alacağım hiçbir eşya bizim evimizin eşyası olmayacak, zaten bizim bir evimiz bile olmayacak.Ve ben nerde yaşarsam yaşayım kaç odalı olursa olsun ev, kaç kişi yaşarsa yaşasın tapusu üstüme müstakil yalnızlıklar yaşayacağım...
Sadece sokak kedilerinin ya da sadece çocukların hakkı mıdır sevilmeyi istemek bilmiyorum ama; itiraf edememiş olsam da beni sev istedim. Çok sev istedim, hiç bırakma.Ben seni dövsem, sövsem, kovsam hiç bırakma. Umrunda olmasın hiçbir şey.Gel her gün kavga edelim.Seviştiğimiz gecelerden fazla olsun; elimde battaniye salondaki kanepeyi boylayışım ama sen yine de hiç bırakma.Benden başka hiçbişeyi düşünme, hiç kimseye gülme, bensiz geçen her dakika ziyan gelsin sana.Bensiz kalmaktan kork, herşeyden fazla kork. Beni sensiz bırakmaktan kork istedim, emekli olunca sen yerine zavallı çiçeklerle konuşacağım ihtimalinden kork.Bunların hepsini düşün ve sev beni.Gözün hiçbişeyi görmeyecek kadar sev istedim.Bilmiyorum belki de ilk kez sende oldu bu, sevdiğim gibi sevilmek istedim.

Başkalarının ölümünü kabullenmeyen kendi eceline inanır mı? Sen de düşme bu hataya.Gözlerini bi kere daha görebilmek için, bi kez daha sarılayım diye sana ve bir ihtimal daha olsun diye senle beni aynı cümlede kullanabilmek için, günlerdir bekledim.Gururu kim takardı ki, sana beklediğimi bile söyledim.Günler geçti. Her geçen gün senden beni çıkardım.Önce evimizin bahçesindeki fidanları söktüm yerinden nar,iğde,leylak ne varsa kazıdım kökünden.Akşam yemeklerimiz silindi, hediye beşik/örgü yelek, bayram sabahları, tek tek silindi gitti. O önlüğü hayalimde bile alamamıştım zaten sağol senin yüzünden.
Şimdi alaturka şarkılarla idare ediyorum.Bir akşam Safiye Aylaya aşık oluyorum.Ertesi gün Melihat Gülses'e ... Kışa doğru bi kedi alırım eve, hani gerçekten ölürsem bu kadar da yalnız ölmeyeyim diye.Votkayı da sevemedim zaten kulüp rakısına doğru yol alırım ufaktan ve ne yaparsan yap hep canı sağolsun olur fondiplerin sonu. Aslında hayranım hepinize ne de güzel öldürüyorsunuz beni ey sevgili-ler-im...

Hiç yorum yok: