...

Hissetmediğim pek çok şeyi yapabiliyorum.Mutsuzken mutlu gibi gözükebilirim, umrumda olmayan birine kendini dünyanın en önemli insanı zannettirebilirim.İnanmadıklarımı söylemek,önemsiz gördüğüm şeylerle ilgilenmek vb. pek çok şeyi yapabilirim.Dilim,gözlerim,ses tonum yalana/sahteliğe alışkın hatta alışkın ne kelime, ustası... İkiyüzlülüğü, medeni hayat diye kendine yutturmak zorunda kalıp, sindirim zorluğu çeken şanssızlardan biriyim.
tek zorlandığım alan yazmak, yazarken yalançılık yapamıyorum.
iltifat matbaasında böyle bişeyi yapmayı hiç istemem.Hissettiklerimi yazmaya devam etsem, hoş şeyler yazılmayacak buraya,hissetmediğim şeyleri yazmak da istemiyorum, dediğim gibi ne ben o kadar yalancı olabiliyorum ne de burası o kadar edebi bi yer.
aslında hayatımın bu kadar kötü olacağını yıllardır tahmin ediyordum ama bunları bünyede eritme işini olgunlaştıramadım hala.
daha net söylemek gerekirse, acı çekmeye doyamadım hala.hayatımda hep olmuş olan bişey kendini tekrarladığında yine ilk defa başıma geliyormuş gibi davranmaktan kendimi alamıyorum. her insanın öğrenmeyi asla başaramayacağı şeyler var sanırım.Aşık olmak/kalmak/olunmak kısacası aşkın türevleri de benim her zaman çırak çıkacağım bir alan.Belki böylesini ben istiyorum, yalan söyleyip eğlenmektense önceden doğruları söylememe rağmen korktuklarımın başına gelmesini seçiyorum. Belki de hayatımın kadınına daha doğrusu hayatımın kadını sandığım her kadına yalan söylememek benim en pahalı seçimim.
yeniden bişeyler hissedene kadar daha doğrusu yeniden güzel bişeyler hissedene kadar, yazmamak en doğrusu.